آمده بودی تا رها کنی از هرچیز که دست و پای ملتت را بسته بود
مانند پرنده ای که به فرزندانش می آموزد، برایمان از پرواز سرودی
و یک روز در پیش چشمانمان آنقدر اوج گرفتی که بالهایت سوخت.
اگرچه به چهره ات می آمد، اگرچه به نامت می آمد، اگرچه به تمام حرفهایت می آمد؛
اما هنوز نمی توانم باور کنم باید بگویم شهید سید ابراهیم رئیسی.
