حرم صبر و مقاومت

چه کم است مسلمانیمان که دغدغه مان شده شمارش افراطیون که چهار میلیون و چقدرند؟ کم است که بدتر از خوارج آن طرفتر مشغول سوزاندن و خوردن انسانند و درآوردن خلخال از پای دخترکان بیگناه و ما میگردیم در میان بسیجیان سیدعلی پی خوارج! کم است که دو روز هم جهاد اصغر نکردیم و بجایش تکلیف دانستیم کتاب جمع کنیم برای خدا! و آنوقت جانباز جنگ را به جهاد اکبر سفارش میکنیم! کم است که برای خدا کار نمیکنیم و کارمان را برای خدا میکنیم!

قصه حرم اما متعلق به ماست و کوتاه نمی آییم. از اولین صفحات خاطراتمان در رنج و درد مشغول صبر و مقاومت بوده این بانو و پیش رویش لشکر وُحوش خونخوار خوارج صفت دندان نشان داده و چوب بر لب قرآن زده. از همان صفحات ما شکست خورده بودیم در غیرت! هیهات که در شب کوچه یاس نبود دستهایمان، هیهات که در شب غریبی کربلا نبود سرهایمان، هیهات... اما یگانه امیرمومنان عالم چشمش هنوز به غیرتمان است برای دخترش!

مرگمان باد اگر خوش باشیم و بی دغدغه این ایام. مرگمان باد اگر چشممان به رگ گردن حسین (ع) و گوشمان به صدای دندان عباس نباشد و رگ گردنمان باد نکند و دندان بر دندان نساییم از خشم! مرگمان باد اگر به یاد غصه بی کسی مردی نباشیم که سالهاست هل من ناصر سر داده و هنوز تنهاست، که اگر تنها نبود اکنون وقت ظهورش بود که زینب تنهاست...

پرتیم از قافله اگر چشممان را باز کنیم و ببینیم داریم زندگی میکنیم به سبک استیل البرز!

تلخ است اما حکمت دفن شبانه و قبر مخفی را خوب فهمیدیم این روزها... که اگر نبود شب به شب روضه جدید خانم فاطمه داشتیم و خون دل مهدی صاحب الزمان...

نقشه دنیا شده نقشه جنگ، سپاه قریشیان حجاز اینقدر مجهز شده که حیدر کرار با حسین و عباسش خیمه زده اند در میان راه حجاز و شام تا دستهای پلید را از حریم حجاب زینبشان کوتاه کنند! اینقدر مجهز شده که در این میانه حرمین شریفین امامینمان را سرمیزنند و ککشان هم نمیگزد!

قصه حرم متعلق به ماست، حواسمان جمع است که ابن زیاد عزمش راسخ است برای حذف باقیمانده عاشورا و شکستن مقاومت! حواسمان هست که این بانویی که نوه رسول خداست، که مادر شهید، پدر شهید، برادران شهید و فرزندان شهید داده، زینب است، زینت پدر! زینت علی(ع) صبر است و مروت و حماسه، زینت علی(ع) یعنی زینت اسلام.

بدجایی را نشانه رفته اید، شیعه غیرتی دارد به نام عباس!

-----

با ربط: هرجایی که مردمان راحت طلب و عافیت طلب در وسط میدان مبارزه جایی برای خود باز نمیکنند و خطر پذیری نمیکنند، انسانهای مومن و مبارز را به تندی و افراطی گری متهم میکنند. (امام خامنه ای، 14 خرداد 92)